ویروس نقص ایمنی انسانی باعث عفونت HIV، حمله به سیستم ایمنی و تضعیف دفاع بدن در برابر عفونت ها و بیماری ها می شود. منشأ آن شامپانزههای آفریقای مرکزی است که گمان میرود به انسانهایی که آنها را شکار میکردند و با خون آلوده آنها تماس پیدا میکرد سرایت کرده است. از آنجایی که از طریق تماس با مایعات بدن منتقل می شود، بیشتر افراد از طریق رابطه جنسی محافظت نشده واژینال یا مقعدی با فردی که HIV مثبت است، آلوده می شوند. از نظر تاریخی، اپیدمی HIV (ایدز) مردان را بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار داده است. با این حال، اگر عفونتهای جدید اچآیوی با نرخ کنونی خود در سراسر جهان ادامه یابد، تعداد زنان مبتلا به HIV ممکن است به زودی از مردان مبتلا به HIV بیشتر شود. زنان در 30 سالگی بیشترین احتمال ابتلا به HIV/AIDS را دارند و در ایران بیشترین راه انتقال ایدز تزریقات و رابطه پر خطر جنسی است.
چه چیزی زنان ایرانی را در معرض خطر ابتلا به HIV یا ایدز قرار می دهد؟
اکثر موارد جدید HIV در زنان نتیجه رفتارهای جنسی است. تقریباً دو مورد از هر سه عفونت جدید در زنان نتیجه آمیزش جنسی محافظت نشده است. موارد جدید باقیمانده، عمدتاً به دلیل استفاده از سوزنهای مشترک و کار در هنگام استفاده از داروهای تزریقی است.
در طول رابطه جنسی دگرجنس گرا، زنان معمولا بیشتر از شریک مرد خود در معرض مایعات بدن قرار دارند. این امر زنان را در معرض افزایش خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های مقاربتی (STDs) از جمله HIV قرار می دهد. زنان، به ویژه زنان جوان، ممکن است آسیب پذیرتر باشند، زیرا ممکن است از نه گفتن به رابطه جنسی یا اصرار بر استفاده همسرشان از کاندوم بترسند.
مصرف مواد مخدر تزریقی که شامل به اشتراک گذاشتن سوزن یا سایر تجهیزات با شرکای تزریقی است، زنان را در معرض خطر ابتلا به HIV قرار می دهد. اگر شما زنی هستید که در 10 سال گذشته از داروهای تزریقی استفاده کرده یا استفاده می کنید، یا اگر شریک جنسی دارید که از داروهای تزریقی استفاده کرده است، ممکن است در معرض خطر ابتلا به عفونت HIV باشید. اگر شریک جنسی دارید که در زندان بوده است، یا ممکن است زمانی با مردان دیگر رابطه جنسی داشته باشد، ممکن است در خطر ابتلا به HIV نیز باشید. اگر میدانید یا معتقدید که شریک جنسی مبتلا به HIV داشتهاید، ممکن است در خطر ابتلا به عفونت HIV باشید.
علائم HIV یا ایدز در زنان چیست؟
بسیاری از افراد در اولین آلوده شدن به HIV هیچ علامتی ندارند. برخی از افراد ممکن است در عرض یک یا دو ماه پس از قرار گرفتن در معرض ویروس به بیماری شبیه آنفولانزا (از جمله تب، سردرد، خستگی و بزرگ شدن غدد لنفاوی) مبتلا شوند. این علائم معمولا در عرض یک هفته تا یک ماه ناپدید می شوند و اغلب با علائم عفونت ویروسی دیگر اشتباه گرفته می شوند.
علائم شدیدتر ممکن است تا 10 سال یا بیشتر ظاهر نشوند. حتی در طول دوره بدون علامت، ویروس در داخل بدن فرد فعال است و می تواند به فرد دیگری منتقل شود.
با ضعیف تر شدن سیستم ایمنی، عوارض مختلفی شروع می شود. برای بسیاری از افراد، اولین علائم عفونت غدد لنفاوی بزرگ یا "غدد متورم" هستند. علائم دیگری که اغلب ماه ها تا سال ها قبل از شروع ایدز تجربه می شوند عبارتند از:
- کمبود انرژی یا خستگی
- کاهش وزن
- تب های مکرر درجه پایین و تعریق شبانه
- عفونت های قارچی مکرر (در دهان)
- بثورات پوستی یا پوسته پوسته شدن پوست که به سختی بهبود می یابد
- از دست دادن حافظه کوتاه مدت
بیشتر علائم بیماری HIV در مردان و زنان مشابه است. زنان مبتلا به HIV ممکن است علائم دیگری داشته باشند که بیشتر اتفاق می افتد. این شامل:
- عفونت های قارچی واژن
- عفونت های واژن مانند واژینوز باکتریایی
- بیماری های شایع مقاربتی (STDs) مانند سوزاک، کلامیدیا و تریکومونیازیس
- عفونت های ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) که باعث زگیل تناسلی می شود و می تواند منجر به سرطان دهانه رحم شود
- بیماری التهابی لگن (PID)
- عفونت اندام های تناسلی زنان و تغییرات چرخه قاعدگی، مانند پریود نشدن
تفاوت بین HIV و ایدز چیست؟
اصطلاح ایدز به پیشرفته ترین مراحل عفونت HIV اشاره دارد. بیشتر شرایطی که افراد مبتلا به ایدز را تحت تاثیر قرار می دهند. عفونت های فرصت طلبی هستند که عموما افراد سالم را تحت تاثیر قرار نمی دهند ولی در افراد مبتلا به ایدز، این عفونت ها اغلب شدید و گاهی کشنده هستند، زیرا سیستم ایمنی بدن توسط HIV به قدری تخریب شده است که بدن نمی تواند با عفونت مقابله کند. علائم عفونت های فرصت طلب رایج در افراد مبتلا به ایدز عبارتند از:
- سرفه و تنگی نفس
- تشنج و عدم هماهنگی
- سخت یا دردناک
- بلع کامل
- علائم ذهنی مانند سردرگمی و تفکر
- اسهال شدید و مداوم
- تب
- از دست دادن بینایی
- حالت تهوع، گرفتگی عضلات شکم و استفراغ
- کاهش وزن
- خستگی مفرط
- سردردهای شدید
- کما
- افراد مبتلا به ایدز نیز به ویژه مستعد ابتلا به سرطان های مختلف هستند. این سرطان ها معمولاً در افراد مبتلا به ایدز تهاجمی تر و درمان آنها دشوارتر است.
چگونه یک زن می تواند شانس ابتلا به HIV را کاهش دهد؟
HIV از طریق مایعات بدن مانند خون و منی منتقل می شود. استفاده از داروهای تزریقی، داشتن رابطه جنسی محافظت نشده و داشتن چندین شریک جنسی، شانس ابتلا به HIV را افزایش می دهد. تنها راه برای اطمینان کامل از آلوده نشدن به HIV این است که رابطه جنسی نداشته باشید و از داروهای تزریقی استفاده نکنید. شما همچنین می توانید با داشتن یک شریک جنسی، تا زمانی که شریک شما HIV نداشته باشد و فقط با شما رابطه جنسی داشته باشد از عفونت جلوگیری کنید. استفاده از کاندوم مردانه یا زنانه در هر بار رابطه جنسی واژینال یا مقعدی می تواند تا حد زیادی خطر ابتلا به عفونت را کاهش دهد. استفاده از کاندوم برای رابطه جنسی دهانی خطر ابتلا به سایر بیماری های مقاربتی را نیز کاهش می دهد.
HIV چگونه تشخیص داده می شود؟
آزمایش آنتی بادی HIV از نمونه خون، می تواند تشخیص دهد که آیا شما آلوده شده اید یا خیر. نتیجه آزمایش منفی به این معنی است که هیچ آنتی بادی HIV یافت نشده است. این معمولاً به این معنی است که شما آلوده نیستید. با این حال، اگر رفتاری داشته باشید که میتواند ویروس را در عرض سه ماه پس از انجام آزمایش گسترش دهد، ممکن است آنتیبادیها قابل تشخیص نباشند و باید دوباره آزمایش شوید. نتیجه آزمایش مثبت به این معنی است که آنتی بادی برای HIV پیدا شده است. این بدان معناست که شما به ویروس آلوده شده اید و می توانید HIV را به دیگران منتقل کنید حتی اگر هیچ علامتی نداشته باشید. شما مادام العمر آلوده هستید. حتی اگر فکر می کنید خطر ابتلا به عفونت HIV در شما کم است، هر زمان که معاینه پزشکی منظم انجام می دهید، آزمایش را در نظر بگیرید.
آیا درمانی برای ایدز وجود دارد؟
در حال حاضر هیچ درمانی برای HIV/AIDS وجود ندارد. افراد مبتلا به HIV به درمان مادام العمر نیاز دارند. بهترین درمان در حال حاضر ترکیبی از داروهای تجویزی است. این داروها شامل درمان ضد ویروسی، مهارکننده های پروتئاز و سایر داروهایی است که به افراد مبتلا به HIV کمک می کند تا سالم بمانند. افراد مبتلا به HIV نیز می توانند با انجام کارهایی مانند تغذیه مناسب، ورزش و خواب کافی سالم بمانند.
اگر باردار باشم و اچ آی وی داشته باشم، آیا نوزادم نیز به اچ آی وی مبتلا خواهد شد؟
اکثر زنان مبتلا به HIV می توانند از کودک خود در برابر عفونت در دوران بارداری محافظت کنند. درمان مناسب قبل از زایمان می تواند خطر انتقال ویروس توسط مادر مبتلا به HIV را به فرزندش به کمتر از 1 درصد کاهش دهد. تنها راهی که می توان این درمان های ویژه را ارائه کرد این است که متخصصان مراقبت های بهداشتی بدانند مادر مبتلا به HIV است. درمان زمانی موثرتر است که در اوایل بارداری شروع شود. مادران HIV مثبت نباید به نوزادان خود شیر دهند زیرا HIV گاهی اوقات از این طریق نیز منتقل می شود.
منبع:
https://www.healthline.com/health/hiv-aids/symptoms-women
https://www.webmd.com/hiv-aids/hiv-symptoms-men-women
