علائم ایدز در گوش

عفونت HIV (ویروس نقص ایمنی انسانی) ممکن است به طور متوسط ​​تا 10 سال هیچ علامت بالینی ایجاد نکند. با این حال پس از چندین سال عفونت، بیشتر افراد علائمی از پیشرفت بیماری نشان می­دهند. هیچ علائم قطعی و حتمی که نشان­دهنده ایدز باشد، مشاهده نشده است.

 افرادی که از ابتلای خود به ویروس آگاه نیستند با مشاهده علائم خود معمولا به پزشکان در تخصص­های مختلف از جمله متخصص گوش، حلق و بینی مراجعه می­کنند. علائم ایدز در گوش خیلی شایع نبوده، اما در تعدادی از افراد مبتلا دیده شده است. شروع درمان و استفاده زود هنگام از داروهای ضد رتروویروسی ممکن است به فرد مبتلا به HIV اجازه دهد تا چندین دهه بیشتر زندگی کند.

تاثیر ابتلا به ویروس HIV بر شنوایی و سیستم عصبی بدن

HIV ویروسی است که از طریق تماس جنسی منتقل می­شود، اما می­تواند از مادر به کودک، از طریق استفاده مشترک از سرنگ آلوده یا از طریق انتقال خون آلوده از یک فرد آلوده به فرد دیگر منتقل شود. این ویروس اغلب با آسیب رساندن و تضعیف بدن باعث تعدادی از عوارض عصبی می­شود.

اگرچه به نظر نمی­رسد ویروس HIV سلول­های سیستم عصبی را آلوده کند، اما باعث التهاب قابل توجهی در بدن می­شود. این التهاب می­تواند به گوش، نخاع و مغز آسیب برساند و عملکرد صحیح سلول­های عصبی را مختل و باعث مشاهده علائم ایدز در گوش شود.

عوارض عصبی و اختلالات گوش ممکن است نه تنها ناشی از آسیب خود ویروس به بدن، بلکه از عوارض جانبی مرتبط با HIV/AIDS و عفونت­های فرصت طلب باشد. مصرف برخی داروها برای کنترل گسترش سریع HIV و درمان ایدز نیز می­تواند باعث عوارض عصبی شود. برخی از عوامل ژنتیکی نیز می­توانند بر خطر عوارض مغزی و عصبی ناشی از داروهای HIV تأثیر بگذارند.

معمولا HIV تا زمانی که به مرحله پیشرفته که اصطلاحا ایدز نامیده می­شود، نرسد، اثرات عصبی خود را آشکار نمی­کند. حدود نیمی از بزرگسالان مبتلا به ایدز از عوارض عصبی مرتبط با HIV رنج می­برند.

ایدز باعث چه بیماری­هایی در گوش می­شود؟

علائم ایدز در گوش شامل درماتیت سبورئیک گوش خارجی، اوتیت خارجی همراه با اتومیکوزیس، اوتیت میانی ترشحی، کاهش شنوایی عصبی حسی و سرگیجه است. اوتیت خارجی توسط سودوموناس آئروژینوزا و اتومیکوز اغلب توسط کاندیدا آلبیکنس ایجاد می­شود. اوتیت میانی ترشحی ثانویه به هیپرپلازی لنفوئید اوروفارنکس در بیماران HIV مثبت شایع است.

اوتیت میانی سروزی (افیوژن بدون عفونت) در بزرگسالان HIV مثبت بیشتر رخ می­دهد.

اوتیت میانی سروزی یک طرفه یا عودکننده نیاز به معاینه نازوفارنکس برای رد تومورهای خوش خیم یا بدخیم این ناحیه آناتومیک دارد. چنین تومورهایی با انسداد بینی، اختلال شنوایی هدایتی، اوتیت میانی حاد و ترشحات اوتیت میانی عودکننده ظاهر می­شوند. تشخیص تکثیر زیاد لنفوئیدهای آدنوئید باید پزشک را وادار به تجویز آزمایش HIV و گرفتن شرح حال دقیق در مورد عوامل خطر مرتبط با عفونت HIV کند.

آدنوئیدکتومی (برداشتن آدنوئید) درمان انتخابی است که انسدادهای شیپور استاش را از بین می­برد. نمونه باید توسط هیستوپاتولوژیست بررسی شود تا لنفوم و سارکوم کاپوزی را رد کند.

اوتیت میانی حاد در بیماران HIV شایع است و عفونت­هایی مانند استرپتوکوک پنومونیه، هموفیلوس آنفولانزا و موراکسلا کاتارالیس را شامل می­شود.

اوتیت میانی و ماستوئیدیت ناشی از پنوموسیستیس جیرووسی (پنوموسیستیس کارینی سابق) یک عفونت فرصت طلب نادر است که تقریباً منحصراً بیماران HIV مثبت را تحت تأثیر قرار می­دهد. یک پولیپ شنوایی اغلب در مجرای شنوایی خارجی یا گوش میانی یافت می‌شود که در نمونه‌برداری، کیست‌هایی را در صورت رنگ‌آمیزی نشان می‌دهد.

رابطه کم شنوایی حسی عصبی با بیماری ایدز

ممکن است کم شنوایی در میان افراد آلوده به HIV رایج باشد. اکثر بیماران مبتلا به ایدز دچار کم شنوایی حسی عصبی هستند که به طور پیوسته این اختلال با افزایش فرکانس بدتر و در فرکانس­های بالا متوسط ​​می شود. یک علت احتمالی عفونت اولیه سیستم عصبی مرکزی یا عصب شنوایی محیطی توسط HIV است. پزشکان باید سایر علل کاهش شنوایی حسی عصبی در بیماران مبتلا به HIV مانند عفونت­های سیستم عصبی مرکزی، نئوپلاسم­ها و داروهای قبلی، به ویژه عوامل اتوتوکسیک را در نظر بگیرند. توانبخشی شنوایی با سمعک باید برای بیماران آلوده به اچ­آی­وی که بدون علت شناخته شده دچار کاهش شنوایی شده­اند، در نظر گرفته شود.

تحقیقات نشان می­دهد که افراد مبتلا به HIV مشکلاتی را در سراسر سیستم شنوایی از گوش میانی تا مغز تجربه می­کنند. در اکثر مواقع پس از مشاهده علائم ایدز در گوش، معاینات اتوسکوپی و تست­های تمپانومتری اوتیت میانی را نشان می­دهد. چندین مطالعه روی افراد مبتلا به HIV میزان بالایی از نتایج غیرطبیعی شنوایی‌گرام را گزارش کردند. چندین دلیل احتمالی برای این نتایج وجود دارد.

بیماران HIV مثبت بیشتر مستعد عفونت گوش هستند که می­تواند منجر به کاهش شنوایی شود. ویروس اچ‌آی‌وی و برخی دیگر از عفونت‌های مرتبط با اچ‌آی‌وی می‌توانند مستقیماً بر مغز و بر مسیرهای شنوایی در مغز تأثیر بگذارند. بسیاری از بیماران مبتلا به HIV تعداد زیادی دارو مصرف می­کنند که به طور بالقوه می­تواند به گوش آسیب برساند.

اما درک اینکه چقدر علائم ایدز در گوش مشاهده می­شود و مشکلات شنوایی در بیماران HIV مثبت در کدام قسمت سیستم شنوایی رخ می­دهد، مستلزم یک مطالعه جامع در مورد مشکلات شنوایی در افراد مبتلا به ایدز است.

اگر آزمایش HIV مثبت باشد چه باید کرد؟

اگر با علائم ایدز در گوش مواجه شدید و تست HIV دادید و مثبت بود، باید بگوییم که این مثبت بودن به معنای ابتلا به ایدز نیست؛ بنابراین، اقدامات زیر را برای حفظ سلامت خود در اسرع وقت انجام دهید. لازم به ذکر است که به محض انجام این اقدامات شروع بیماری ایدز را به تاخیر می­افتد. این اقداکات به شرح زیر هستند:

1.حتی اگر احساس بیماری نمی­کنید و هیچ یک از علائم بالینی مرتبط با ایدز را ندارید، به پزشک خود مراجعه کنید، به خصوص فردی که تجربه درمان و مبارزه با ایدز را دارد.

2.آزمایش سل بدهید. ممکن است بدون اینکه بدانید به عفونت سل مبتلا شده­اید. عفونت سل تشخیص داده نشده در فرد مبتلا به HIV می­تواند باعث سل شدید شود، در حالی که اگر به سرعت تشخیص داده شود، می­توان با موفقیت درمان یا کنترل کرد.

3.استعمال دخانیات، مقادیر زیاد الکل یا داروهای غیرقانونی مانند کوکائین می­تواند سیستم ایمنی بدن شما را تضعیف کند؛ بنابراین مصرف این مواد را قطع یا کاهش دهید.